กรณีทางด่วนแนวคลองแสนแสบ เป็นความเข้าใจผิดว่าจะเวนคืนที่วังสระประทุม เสนอให้สร้างทางด่วนใต้คลองแสนแสบ 2 ชั้น เป็นทางไปและกลับ และเสนอให้เวนคืนสร้างห้องชุดแนวราบแก่ประชาชนที่ได้รับผลกระทบในบริเวณใกล้เคียงเพื่อลดปัญหาการเวนคืน
          ตามที่มีพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่เขตราชเทวี และเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2554 เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2554 ซึ่งเป็นการต่ออายุพระราชกฤษฎีกาเดิมนั้น อาจก่อให้เกิดความสับสนในหลายประการ ได้แก่
          1. พระราชกฤษฎีกานี้เป็นพระราชกฤษฎีกาใหม่หรือไม่ ซึ่งไม่ใช่ เพราะในความเป็นจริงเป็นการออกตามพระราชกฤษฎีกาเดิมที่หมดอายุลงไปหลายฉบับแล้ว โดยคงสาระเดิมไว้ทุกประการ
          2. พระราชกฤษฎีกานี้เวนคืนวังสระประทุมหรือสถานที่สำคัญอื่นด้วยหรือไม่ ซึ่งไม่มีการเวนคืนวังสระประทุม แต่เนื่องจากแนวเขตที่กำหนด กำหนดไว้กว้างตาม “ประเพณี” การออกพระราชกฤษฎีกา ซึ่งมักออกพระราชกฤษฎีกากว้างกว่าความเป็นจริง ทั้งที่แนวเวนคืนอาจกว้างเพียง 100 เมตร เป็นต้น ดังนั้นในอนาคต ควรที่หน่วยราชการที่รับผิดชอบการเวนคืน กำหนดเขตการเวนคืนจริงให้ชัดเจน ไม่เช่นนั้น ผุ้อยู่ในเขตเวนคืนที่กว้างเกินความเป็นจริงอาจตกใจ และที่สำคัญ ทำให้ไม่สามารถขายทรัพย์สินได้เนื่องจากผู้ซื้ออาจไม่กล้าซื้อด้วยเกรงจะถูกเวนคืนนั่นเอง
          อย่างไรก็ตามประเด็นสำคัญที่ควรพิจารณาก็คือ การก่อสร้างทางด่วนเพื่อกระจายการจราจรตามแนวคลองแสนแสบสมควรที่จะดำเนินการเป็นอย่างยิ่ง เพราะการจราจรในเขตใจกลางเมืองติดขัดเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะบริเวณถนนราชดำริ ต้นทุนการสูญเสียน้ำมันและเวลาของประชาชนส่วนใหญ่ ย่อมมีความสำคัญต่อประเทศชาติโดยรวม อย่างไรก็ตามการเวนคืน ควรจ่ายค่าทดแทนให้เหมาะสมกับความเป็นจริง และให้ความเคารพต่อศาสนสถานและความเป็นชุมชนมุสลิมดั้งเดิมที่อยู่อาศัยกันมาตั้งแต่สมัยตั้งกรุงเทพมหานคร
          ดร.โสภณ พรโชคชัย ประธาน ศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก. เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส จึงขอเสนอแนวทางการเวนคืนด้วยการเวนคืนที่ดินในบริเวณใกล้เคียงเพื่อสร้างที่อยู่อาศัยเป็นแบบห้องชุดแนวราบที่ออกแบบให้คล้ายบ้านเดี่ยวยกระดับ เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนในการย้ายประชาชนที่อยู่อาศัยในบริเวณนี้มานาน ทำให้วิถีชีวิตไม่ได้รับผลกระทบจากการรื้อย้ายบ้านหรือชุมชนบางส่วนออกไป นอกจากนั้น ชุมชนในพื้นที่เดิมบางส่วนยังเป็นชุมชนแออัด ซึ่งหากสามารถสร้างใหม่ให้มีความสูงเพิ่มขึ้น ทำให้ประชาชนผู้ถูกเวนคืนได้รับผลกระทบน้อยและได้ประโยชน์จากการมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นในการอยู่อาศัย ย่อมทำให้ประชาชนยินยอมรับการเวนคืน
          นอกจากนี้รัฐบาลยังอาจพิจารณาสร้างทางด่วนใต้ดินในช่วงบริเวณดังกล่าว โดยสร้างอยู่ใต้คลองแสนแสบอีกชั้นหนึ่ง ทั้งนี้อาจสร้างทางด่วนใต้ดิน 2 ชั้น เป็นช่องขาไปและขากลับ และบางส่วนอาจล้ำเข้ามาในแดนกรรมสิทธิ์ของเจ้าของที่ดินในเขตชุมชนแออัด ซึ่งเป็นชุมชนดั้งเดิมบ้าง และสมควรจ่ายค่าทดแทนตามสมควร แต่คาดว่าคงเป็นเงินไม่มากนักสำหรับการลงทุน เนื่องจากที่ดินในชุมชนแออัดย่อมมีศักยภาพในการพัฒนาในทางอื่นต่ำ มูลค่าจึงไม่สูงเช่นเดียวกับที่ดินใจกลางเมืองผืนอื่น ๆ ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง

          นอกจากนี้เพื่อเป็นตัวอย่างของความเสมอภาคระหว่างประชาชนทั่วไป กับอาคารขนาดใหญ่ รัฐบาลพึงเวนคืนอาคารขนาดใหญ่พิเศษใด ๆ ที่ก่อสร้างขวางแนวสร้างทางเชื่อมทางด่วนดังกล่าวนี้ ถึงแม้อาคารเหล่านี้จะได้รับอนุญาตและก่อสร้างไปแล้ว แต่ในปัจจุบันกลับกีดขวางการเชื่อมทางด่วนขั้นที่หนึ่งและทางด่วนขั้นที่สอง ก็สมควรได้รับการเวนคืนและรื้อย้ายเช่นกัน
          โดยสรุปแล้ว หากภาครัฐเห็นแก่ความสำคัญของการก่อสร้างสาธารณูปโภคโดยเฉพาะทางด่วนเพื่อการกระจายการจราจรให้เป็นประโยชน์ต่อมหานครโดยรวม การเวนคืนจึงเป็นสิ่งจำเป็นโดยมีการดำเนินการที่คำนึงถึงประโยชน์ต่อทุกฝ่าย รวมทั้งการทบทวนแนวทางการสร้างทางด่วนใหม่ในช่วงดังกล่าวนี้โดยให้มุดอยู่ใต้คลองแสนแสบเป็นสำคัญ

หมายเหตุ
โปรดดูพระราชกฤษฎีกาได้ที่: http://www.exat.co.th/upload/default/admin/2013/11/527761e670d54.pdf