อุทธาหรณ์การข้ามถนน เรื่องเล็กๆ ที่อาจกลายเป็นเรื่องใหญ่จนจบชีวิต

            เมื่อวานตอนเย็นผมเดินข้ามถนนจันทน์ตรงใกล้สี่แยกก่อนถึง รถจอดสนิททั้งสองเลนในฝั่งขาไป ผมจึงรีบเดินข้ามไป ตาก็มองฝั่งซ้ายดูรถฝั่งขามา 2 เลน เห็นว่าง ไม่มีรถวิ่งมาเลย  ระหว่างวิ่งข้ามเพราะเห็นว่าปลอดภัยนั่นแหละ ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ร้องให้ผมระวัง แต่พอดีผมข้ามไปก้าวหนึ่งก่อนแล้ว มอเตอร์ไซค์คันดังกล่าวที่วิ่งนอกเลนจึงค่อยวิ่งมาด้วยความเร็วสูง  นี่ถ้าผมวิ่งช้าสักหน่อย หรือมอเตอร์ไซค์คันดังกล่าว ขับเร็วกว่านี้ ผมคงถูกชนไปแล้ว อาจขาแข้งหัก หรือล้มหัวฟาดพื้นกลายเป็นผักหรือเสียชีวิตได้

            ผมยังจำได้ว่าตอนเด็กๆ ครั้งหนึ่งผมข้ามถนนที่สี่แยกสะพานควายที่วิ่งมาจากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ รถทางตรงติดไฟแดงอยู่ แต่ไฟเขียวให้รถเลี้ยวขวาได้ รถสองคันที่จอดคู่กันเป็นรถประจำทางที่สูง ทำให้คนข้ามถนนไม่เห็นรถในช่องทางจราจรถัดไป ผมรีบวิ่งข้ามถนนตรงทางม้าลายนั้น (สมัยนั้นยังไม่มีสะพานลอย) ก่อนจะพ้นรถประจำทาง มีสายสมวิ่งผ่านจมูกไป นั่นก็คือรถเก๋งคันงามที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงผ่านผมไปแบบ “เส้นยาแดงผ่าแฝด” นี่ถ้าผมวิ่งเร็วกว่านี้อีกนิด หรือรถคันดังกล่าววิ่งเร็วกว่านี้อีกนิด ป่านนี้ผมคงสิ้นชื่อไปตั้งแต่เด็ก

            ก่อนข้ามถนนเราจึงต้องตั้งสติมองซ้ายแล้วมองขวาให้ดีก่อน จะได้ไม่บาดเจ็บ พิการหรือเสียชีวิต

ปล. แต่ถ้าไปประเทศในภาคพื้นทวีป ถ้ามองซ้ายแล้วมองขวา คงไม่รอด ต้องมองขวาแล้วมองซ้ายเพราะรถวิ่งมาคนละทิศทางกับไทย

ที่มาของรูปภาพ
https://u1.jarm.com/news/00/0p/pd/m.jpg