ผมได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจหลายอย่างจากการไปสำรวจวิจัยอส้งหาริมทรัพย์ เป็นสิ่งที่ไทยเราพึงสังวรเพื่อการพัฒนาประเทศ

          ในระหว่างวันที่ 24-29 มีนาคม 2558 ดร.โสภณ พรโชคชัย ประธานศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก.เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส (www.area.co.th) ได้นำคณะนักวิจัยไปสำรวจตลาดอสังหาริมทรัพย์กรุงพนมเปญและนครโฮจิมินห์ซิตี้เพื่อนำเสนอแก่หน่วยงานที่สนใจทั้งภาครัฐและภาคเอกชนในไทยและเทศ  แต่ในที่นี้เป็นส่วนปกิณกะที่น่าสนใจ

          พนมเปญเมืองฝุ่น อาจกล่าวได้ว่าฝุ่นที่นี่มีมากจริงๆ ไม่เฉพาะผมที่ต้องใส่หน้ากาก แม้แต่ชาวบ้านก็ยังใส่หน้ากากกันใหญ่เลย  ที่เป็นเช่นนี้ส่วนหนึ่งเพราะการก่อสร้างถนนและอาคารต่าง ๆ มีมากมายเหลือเกิน ขณะนี้อสังหาริมทรัพย์ในกรุงพนมเปญกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น (ไม่ใช่ขาขึ้นก่ายหน้าผากนะครับ)

ฝุ่นมากจริง ๆ ตามท้องถนนทั่วทุกหัวระแหง

 ใส่ผ้าปิดจมูกอย่างดีที่ใช้ได้ 3 วัน แต่ปรากฏว่าวันเดียวก็ต้องทิ้งแล้ว

          อาม่าผู้รอด  ผมไปสำรวจที่กรุงพนมเปญทีไร ก็ได้มีโอกาสเจออาม่า (คุณยาย) คนจีนหลาย ๆ คน แต่ชุดแบบคนจีนเลย  แต่งวดนี้แทบไม่เจอ คงจะ "ขึ้นสวรรค์" ไปแทบหมดแล้ว อาม่าของผมก็ "ขึ้นสวรรค์" ไปเกือบ 20 ปีแล้ว อาม่าตามรูปคือผู้รอดจากเหตุการณ์ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของเขมรแดงในยุค 30 ปีก่อนนั่นเอง ผมเห็นอาม่าหลายคนอยู่อย่างมีความสุขเพราะเป็นคนสุขนิยมนี่เอง

อาม่าผู้รอด

          คุณแม่ผู้ใจดี ผมไปพบคุณแม่เขมรท่านนี้ ขายข้าวแกง มีร้านขนาดใหญ่ มีอัธยาศัยไมตรีดี ทักกับทุกคน ผมไปเป็นคนต่างถิ่น ก็ยังมานั่งคุยด้วย คุยสนุก (ผ่านล่าม) ผมตระหนักแล้วว่าเสียงหัวเราะคือยาอาวัฒนะจริง ๆ การมองโลกในแง่ดี ไม่ปริวิตก คือสิ่งที่ทำให้เราอยู่อย่างมีความสุขเช่นคุณแม่ท่านนี้ ที่เฉียดตายในยุคเขมรแดงแล้ว ที่น่าสนใจอย่างหนึ่งก็คือว่า ในการกินข้าวแกงนั้น ข้าวเติมได้ไม่อั้น คงเป็นเพราะเขมรผลิตข้าวได้มากขึ้นเรื่อย ๆ นั่นเอง

คุณแม่เขมรผู้ใจงาม

            ทำโรงแรมแสนง่าย เดี๋ยวนี้ทำโรงแรมให้ต่างชาติพักนั้นแสนง่าย  ขอให้อยู่ในทำเลที่ต่างชาติชอบ มีบ้านหลังหนึ่งก็เอามาทำโรงแรมได้แล้ว โดยมีช่องทางการขายผ่านเว็บ เช่น booking, agoda ฯลฯ โดยจ่ายค่าธรรมเนียมให้เขา 15% ก็ทำได้แล้ว  โรงแรมที่ผมพักในกรุงพนมเปญ สนนราคาคืนละเพียง 1,000 บาท แต่มีบริการซักรีดให้ฟรีอีกต่างหาก  นอกจากนี้ทุกโรงแรมยังมี wifi ให้ใช้ฟรีไม่อั้นเสียด้วยครับ

บริการซักรีดฟรีในโรงแรม เสน่ห์อีกแบบ

            เจ๊เกียวอายเลย ผมได้มีโอกาสนั่งรถบัสจากกรุงพนมเปญไปนครโฮจิมินห์ ใช้เวลาเดินทางรวมการผ่านด่านตรวจแล้วประมาณ 8 ชั่วโมง แต่เสียเงินเพียง 10 เหรียญสหรัฐ (320 บาท) ซึ่งนับว่าคุ้มมาก หากบินไปก็คงเป็นเงินประมาณ 5,000 บาทต่อเที่ยว ที่สำคัญก็คือบนรถบัส มีบริการ wifi ฟรีอีกต่างหาก และยังมีกล้องวงจรปิดไว้จับภาพบนรถถึง 2 กล้องด้วย จะได้ถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐานหากเกิดอาชญากรรมนั่นเอง รถบัสและรถตู้ท่องเที่ยวแบบนี้มีบริการไปทั่วประเทศ มีกระทั่งมาถึงกรุงเทพมหานครด้วยสนนราคาเพียง 20 เหรียญ (640 บาท) (ถูกจัง)

ป้ายประกาศรถท่องเที่ยวพร้อม wifi ฟรีครับ

            ลุยสำรวจด้วยรถจักรยานยนต์ เช่นเดียวกับคราวก่อน คราวนี้ทั้งที่กรุงพนมเปญ และที่นครโฮจิมินห์ ผมให้ "ลูกน้อง" (เพื่อนร่วมงาน) นั่งรถเก๋งพร้อมล่าม ส่วนผมนั่งจักรยานยนต์ออกตระเวนสำรวจตามท้องถนนอย่างเสี่ยงชีวิต จริง ๆ ไม่ต้องไปเสี่ยงขนาดนั้น ใช้รถ หรือให้คนอื่นทำก็ได้  แต่เพื่อผมจะได้รู้สถานการณ์จริง และประหยัดเวลา ก็เลยลุยแบบนี้ ผมก็ยังดีใจที่ยังพอมีแรงทำเยี่ยงเหล่าชายฉกรรจ์ได้ครับ

กับผู้ขับขี่สาวคราวลูก ยังเรียนปี 4 เศรษฐศาสตร์อยู่เลยครับ

          รื้อบ้านริมแม่น้ำ สร้างถนนเลียบคลอง ในนครโฮจิมินห์ซิตี้ในปีนี้ คลองที่แต่เดิมมีน้ำเน่าเสีย และมีบ้านเรือนอยู่ริมคลองมากมาย บัดนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว มีการสร้างถนนเลียบคลอง และเว้นพื้นที่สีเขียวไว้ด้วย ชาวบ้านที่ถูกเวนคืน ก็ได้ที่อยู่อาศัยใหม่ที่จัดโดยรัฐอยู่ใกล้ ๆ ที่เดิม โดยเป็นที่อยู่อาศัยแบบ "แฟลตดินแดง" เพื่อบรรเทาความเดือดร้อน การเวนคืนจำเป็นต่อการพัฒนาประเทศ

สภาพการริมแม่น้ำในนครโฮจิมินห์ในปัจจุบัน

          เราต้องเรียนรู้จากคนอื่นนะครับ  บางครั้งอย่างเขาว่า "เอาเยี่ยงกา ใช่ว่าต้องเอาอย่างกา" ต้องศึกษาจากผู้ที่ดีกว่าและด้อยกว่าเพื่อการพัฒนาไทยครับผม